dzieci w Egipcie - kiedyś i teraz cz.1

 Lalka w kształcie wiosła - jej włosy z utwardzonej na słońcu gliny są połączone lnianą nicią. Na jej podstawie powstała postać Jedi z "Gwiezdnych wojen".

http://www.wynalazki.mt.com.pl/joomla/mambots/content/multithumb/images/f.164.228.12374995.0..stories.gify.zabawka.gif

KIEDYŚ ..

Podróżujący po świecie grecki filozof , Plutarch, nie mógł wyjść z podziwu, że nad Nilem każde dziecko jest szanowane i kochane: nikt ich nie porzuca, nikt też nie zabija, Egipcjanie zaliczali bowiem zabicie dziecka do najcięższych przestępstw. W rodzinnym kraju Plutarcha, Grecji, niechciane dzieci – czy to dziewczynki, czy to dzieci nieślubne – porzucano, a kalekie mordowano, zrzucając ze skał.

W Egipcie, podobnie jak w całym starożytnym świecie, śmiertelność wśród noworodków i małych dzieci była wysoka. Dlatego też już od chwili narodzin boska pomoc i opieka były niezbędne. Poród odbywał się w odosobnieniu, w specjalnie przygotowanej altance ustawionej obok domu lub na jego dachu. Wierzono, że rodzącej kobiecie pomagają 4 boskie akuszerki: Izyda, Neftyda, Mesechenet oraz Heket, a Bes, karzeł o wyglądzie budzącym grozę, krąży wokół altany. Tańczył on, przygrywając sobie magicznymi grzechotkami lub bębenkiem, co jak wierzono, odstraszać miało złe duchy czyhające na osłabioną porodem matkę i noworodka. Tuż po narodzinach dziecku nadawano pierwsze imię, które wspólnie wybierali rodzice, drugie, już oficjalne, nadawała mu matka. Boginie, które towarzyszyły  narodzinom dziecka, określały jego długość życia i los. Jeśli zdarzyło się, że dziecko zmarło, często grzebano je w obejściu: pod podłogą domu, w murze lub pod progiem. Przyczyny, dla których tak czyniono, nie są znane.

Co najmniej od 3 roku życia dzieci pozostawały przy piersi matki. Był to nie tylko najzdrowszy, ale również najtańszy i najwygodniejszy sposób karmienia. Dzieci pochodzące ze znamienitych rodów, także królewskich, miały swoje mamki.

Najmłodsze pociechy miały do zabawy grzechotki – wysuszone owoce tykwy (: lub kolorowe kule wykonane z gliny, w których pobrzękiwały nasionka. Starsze dzieci grały piłkami i bawiły się drewnianymi, glinianymi lub fajansowymi lalkami. Lalki te miały często ruchome nogi i ręce, a przymocowane paciorki lub nitki udawały włosy. Wiele radości sprawiały ruchome figurki zwierząt z drewna lub gliny z przyczepionymi sznureczkami (konik na kółkach lub pies, który szeroko otwierał pysk).

Egipcjanie chętnie opowiadali dzieciom bajki. Wiele z nich spisanych na papirusach przetrwało do naszych czasów, jak choćby „Opowieść o rozbitku”, której bohater po burzy trafia do nieznanego mu kraju, gdzie przeżywa wiele niewiarygodnych przygód, czy też historia zaczarowanego księcia.

Dzieci do dziesiątego roku życia uchodziły za istoty czyste i niewinne, wierzono, że obdarzone były zdolnościami jasnowidzenia. Dzieliły one od najmłodszych lat czas między zabawę i naukę, która przygotowywała je do dorosłego życia. Początkowo dziewczynki i chłopcy bawili się wspólnie, później rozdzielano ich. Dostęp do nauki mieli wszyscy.

Chłopców, którzy ukończyli 10 rok życia czekała ważna uroczystość - czes mechedż - Rytuał  Przewiązania Opaski. Biegających dotychczas nago chłopców uroczyście przewiązywano opaskom i obrzezywano. Prawdopodobnie wówczas młodzieniec zaczynał pracować, otrzymywał swój pierwszy urząd i poznawał pierwsze obowiązki.

Szczęśliwe życie rodzinne było pragnieniem każdego Egipcjanina, jego warunkiem była miłość oraz wzajemny szacunek dzieci i rodziców. Nauki mędrców egipskich zalecały dzieciom, by nie pozostawały swych rodziców u schyłku ich życia w samotności, lecz by za poświęcenie i wychowanie odpłacały opieką i pomocą. 

Tak też zostało do dziś .. 

Przy pomocy - Egipt. Bogowie i faraonowie.